Ik ben een meester, dat is zeker. Full blow heb ik de eer om meester te mogen zijn van twee van de beste subs die een meester zich kan indenken. Maar na een tijdje het spelletje te hebben gespeeld van "ja Meester, direct Meester en genade Meester" voelde ik altijd een zekere onechtheid. Natuurlijk ben ik een meester en een goede ook als ik m'n subs mag geloven. Maar het klinkt me steeds een beetje geacteerd in de oren.
Maar moet ik dat bevestigt zien of horen? Nee, niet echt, daarom heb ik besloten om mijn subs me bij mijn voornaam te laten noemen, simplelweg Dave. Het is opzich al een krachtige naam, die toch een pak sterker uit de hoek komt dan Kenneth of Quinten (moest er iemand dit lezen met die naam, mijn oprechte excuses op voorhand).
Nee, een voornaam is veel directer en persoonlijker, laat ook meer een zekere connectie horen. Wat dan met Meester Dave? Wel, de mensen op 't werk noemen me ook niet Ingenieur Dave, nee, ze kennen me en weten wie ik ben en wat ik kan. Plus, het heeft nog een voordeel, "en plein publique" kan een sub gewoon "Dave"' tegen me zeggen en ik weet hoe laat het is zonder het aan de klok te hangen.
Als m'n subs, handen boven hun hoofd gebonden genade roepen en gaan van "genade Dave, ik kan echt niet meer" dan voel ik dat veel harder binnenkomen dan wanneer we de "Meester poppenkast" spelen.
Dus feel free noem me gerust Dave, maar weet waaraan je begint...
Comments